Φτάνει ο αρνητισμός!

Δυστυχώς, ο αρνητισμός (=διατήρηση του status quo με μη θετική επιχειρηματολογία) έχει την τάση να φανερώνεται πολύ πιο συχνά από οποιαδήποτε δημιουργική - θετική - παραγωγική σκέψη. Αυτό το οπισθοδρομικό τμήμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου μπορώ να το δικαιολογήσω ως την τάση του ανθρώπου να εναντιώνεται στην αλλαγή, σε ότι του χαλάει αυτό που έχει συνηθίσει, σε ότι τον αναγκάζει να βάλει προσπάθεια πέρα από αυτή που θα έβαζε αν δεν γινόταν η αλλαγή (είτε περισσότερη προσπάθεια, είτε διαφορετική προσπάθεια, είτε συνδυασμός τους). Κάτι αντίστοιχο με την αρχή διατήρησης της αδράνειας στη Φυσική (όπου τα σώματα δεν αλλάζουν κατεύθυνση αν δε δεχτούν επίδραση από το περιβάλλον τους).

Ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα του αρνητισμού;

Μπορεί να πετύχει, οπότε να μην αλλάξει τίποτα. Δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, εκτός όμως αν μιλάμε για λύση προβλήματος. Εάν ένα πρόβλημα αφεθεί, δε λύνεται από μόνο του. Απλά μεγαλώνει και θέλει ακόμα περισσότερη προσπάθεια και χρόνο για να λυθεί στο μέλλον.
Παράδειγμα: Η γραφειοκρατία στην Ελλάδα.

Μπορεί να μην πετύχει και η αλλαγή να προχωρήσει. Τότε πάει χαμένος ο χρόνος που σπαταλήθηκε στον αρνητισμό και στην προσπάθεια απόκρουσής του. Όμως, το μεγαλύτερο πλήγμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι όσοι υλοποιούν την αλλαγή δε λαμβάνουν υπόψη τους τους προβληματισμούς που εκφράζονται μέσα από τον αρνητισμό, γιατί δε φαίνονται λογικοί.
Παράδειγμα: Ο παράλογος φόβος για την ηλεκτρονική ταυτότητα, που εκδηλώνεται με επιχειρήματα καθαρά συναισθηματικά "θα ξέρουν τα πάντα", "δε θα υπάρχει προσωπικότητα" κλπ. ΟΚ αυτοί οι κίνδυνοι υπάρχουν, αν όμως λόγω των κινδύνων είσαι ενάντια στο μέσο τότε τα επιχειρήματά σου φαίνονται παράλογα (αντί για τον αρνητισμό κάνε δημιουργικό διάλογο για το πως θα μηδενιστούν τέτοιες αρνητικές συνέπειες).
Παράλληλα, αντί να διερευνηθούν κι άλλες λύσεις που πιθανότατα να είναι καλύτερες, χάνεται ο χρόνος στην ανταλλαγή επιχειρημάτων, ενώ καμία πλευρά δε αποδέχεται τα επιχειρήματα της άλλης.

Μπορεί να προχωρήσει τόσο ο αρνητισμός όσο και η αλλαγή. Ιστορικά δικαιώνεται αυτός που είχε δίκιο: οι εξελίξεις αναγκάζουν τη πλειοψηφία του πληθυσμού να στραφεί προς το πιο σωστό. Όμως δε γνωρίζω περίπτωση που να κέρδισε ο αρνητισμός (δε μιλάμε για παράλογες αλλαγές).
Παράδειγμα: Κατά την αρχή της χρήσης των τρένων υπήρξε μεγάλη διαμάχη με τους αμαξάδες. Αν το δείτε τώρα, ποιος φαίνεται οπισθοδρομικός; Ομοίως και με πολλές άλλες εφευρέσεις (βέβαια, υπάρχουν κι οι Amish).

- - -

Βαρέθηκα τον αρνητισμό.
Βαρέθηκα όλους όσους κρίνουν, χωρίς να αντιπροτείνουν τίποτα ουσιαστικό.
Επιτέλους, ας καταλάβουμε ότι αν θέλουμε να πάμε μπροστά θέλουμε θετικές απόψεις, λύσεις, δημιουργία.