Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι όχι απλά κρίσιμη αλλά επικίνδυνη. Οι λύσεις που ακούγονται είναι μέσες-άκρες δύο, (α) η έξοδος από το μνημόνιο και η κυκλοφορία της δραχμής (ίσως ως παράλληλο νόμισμα, ίσως ως μοναδικό νόμισμα) και (β) η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, όπως αυτές που προβλέπει στο μνημόνιο, με στόχο την ανάπτυξη.
Κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να ξέρει ποια από τις δύο λύσεις είναι η καλύτερη για την Ελλάδα (προσοχή εδώ, για ορισμένα συμφέροντα μπορεί κάποιος να ξέρει τι είναι καλύτερο). Μπορεί ο καθένας να επιχειρηματολογεί, αλλά δεν μπορεί να ξέρει. Η κατάσταση είναι τόσο σύνθετη που δεν είναι εφικτό κάποιος να μπορεί να τα προβλέψει όλα. Αυτό που σίγουρα θα ισχύσει είναι ότι κάποιος, τυχαία, θα έχει πει αυτό που θα γίνει (ή τουλάχιστον κάτι πολύ κοντά με αυτό που θα γίνει) και κατόπιν εορτής θα θαυμάζουμε τη σοφία του... (και είναι λογικό: με τόσες γνώμες που κυκλοφορούν κάποια δε θα είναι κοντά σε αυτό που θα συμβεί στο μέλλον;*).
Η Ελλάδα φαίνεται ότι δεν ακολουθεί καμία από τις παραπάνω λύσεις, αλλά ένα τον τρίτο δρόμο που ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει όσο πιο ομαλή γίνεται τη μετάβαση από το παλιό καθεστώς σε ένα άλλο το οποίο θα είναι όσο πιο κοντά στο παλιό γίνεται αλλά θα ονομαστεί καινούριο. Αλλαγή, χωρίς όμως να δυσαρεστηθούν αυτοί που είχαν το πάνω χέρι στο παλιό σύστημα. Σκεφτείτε το.
Είναι δυνατό το παλιό καλοβολεμένο σύστημα να θέλει να αλλάξει γρήγορα, ενώ ακόμα μπορεί και βολεύεται; Γιατί να το κάνει; Για σένα και για μένα, που τόσα χρόνια μας είχαν γραμμένους; Για τα παιδιά τους; Αφού νομίζουν ότι δεν τους αφορά, ότι αυτοί θα τα καταφέρουν μαζί με τα παιδιά τους (και δεν ξέρω ίσως πάνε στην Ελβετία). Κοιτάξτε γύρω σας, είναι αυτή η χώρα που θα θέλατε να ζείτε. Αυτή η χώρα έχει σχεδιαστεί να είναι έτσι, ή, ίσως καλύτερα, δεν έχει σχεδιαστεί τίποτα, αλλά όλα γίνονται για σήμερα και για αύριο έχει ο Θεός. Ο Θεός έχει, εμείς όχι.
Είτε αλλάζουμε, είτε χανόμαστε.
* Μάλιστα αυτό μου θυμίζει πολλά sites που παρουσιάζουν όλες τις απόψεις, ώστε ότι κι αν συμβεί να μπορούν να αναφερθούν άρθρο τους που να δείχνει ότι κάνουν σοβαρές προβλέψεις.
Κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να ξέρει ποια από τις δύο λύσεις είναι η καλύτερη για την Ελλάδα (προσοχή εδώ, για ορισμένα συμφέροντα μπορεί κάποιος να ξέρει τι είναι καλύτερο). Μπορεί ο καθένας να επιχειρηματολογεί, αλλά δεν μπορεί να ξέρει. Η κατάσταση είναι τόσο σύνθετη που δεν είναι εφικτό κάποιος να μπορεί να τα προβλέψει όλα. Αυτό που σίγουρα θα ισχύσει είναι ότι κάποιος, τυχαία, θα έχει πει αυτό που θα γίνει (ή τουλάχιστον κάτι πολύ κοντά με αυτό που θα γίνει) και κατόπιν εορτής θα θαυμάζουμε τη σοφία του... (και είναι λογικό: με τόσες γνώμες που κυκλοφορούν κάποια δε θα είναι κοντά σε αυτό που θα συμβεί στο μέλλον;*).
Η Ελλάδα φαίνεται ότι δεν ακολουθεί καμία από τις παραπάνω λύσεις, αλλά ένα τον τρίτο δρόμο που ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει όσο πιο ομαλή γίνεται τη μετάβαση από το παλιό καθεστώς σε ένα άλλο το οποίο θα είναι όσο πιο κοντά στο παλιό γίνεται αλλά θα ονομαστεί καινούριο. Αλλαγή, χωρίς όμως να δυσαρεστηθούν αυτοί που είχαν το πάνω χέρι στο παλιό σύστημα. Σκεφτείτε το.
Είναι δυνατό το παλιό καλοβολεμένο σύστημα να θέλει να αλλάξει γρήγορα, ενώ ακόμα μπορεί και βολεύεται; Γιατί να το κάνει; Για σένα και για μένα, που τόσα χρόνια μας είχαν γραμμένους; Για τα παιδιά τους; Αφού νομίζουν ότι δεν τους αφορά, ότι αυτοί θα τα καταφέρουν μαζί με τα παιδιά τους (και δεν ξέρω ίσως πάνε στην Ελβετία). Κοιτάξτε γύρω σας, είναι αυτή η χώρα που θα θέλατε να ζείτε. Αυτή η χώρα έχει σχεδιαστεί να είναι έτσι, ή, ίσως καλύτερα, δεν έχει σχεδιαστεί τίποτα, αλλά όλα γίνονται για σήμερα και για αύριο έχει ο Θεός. Ο Θεός έχει, εμείς όχι.
Είτε αλλάζουμε, είτε χανόμαστε.
* Μάλιστα αυτό μου θυμίζει πολλά sites που παρουσιάζουν όλες τις απόψεις, ώστε ότι κι αν συμβεί να μπορούν να αναφερθούν άρθρο τους που να δείχνει ότι κάνουν σοβαρές προβλέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου