Θυμάμαι ότι όταν μπήκαμε στο ευρώ, ήμουν αισιόδοξος. Όχι γιατί καταλάβαινα τα θετικά ή αρνητικά του κοινού νομίσματος, αλλά γιατί το έβλεπα ως κάτι το οποίο θα μας έκανε επιτέλους σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Η αιτιολόγηση που έδινα ήταν απλή, τώρα δεθήκαμε μέσω ευρώ με την υπόλοιπη ευρωζώνη, οπότε θα μας αναγκάσουν να αλλάξουμε, να εκσυγχρονιστούμε.
Δυστυχώς, η κρίση της Ελλάδας ήρθε, ενώ παράλληλα "τρέχει" ακόμα η κρίση των τοξικών αμερικάνικων ομολόγων (ουσιαστικά η μετεξέλιξή της καθώς η κρίση δεν ξεπεράστηκε, απλά τη φορτώθηκαν τα κράτη κι οι πολίτες, οπότε άλλαξε όνομα). Εφόσον η διεθνής συγκυρία είναι δύσκολη, είναι επίσης δύσκολο η Ελλάδα να αντεπεξέλθει στη δική της κρίση.
Επειδή όσο ζω ελπίζω, ακόμα πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει. Τελικά θα δείξει αν η καλύτερη λύση θα ήταν η μετανάστευση (που δεν επέλεξα), ή όχι.
Δυστυχώς, η κρίση της Ελλάδας ήρθε, ενώ παράλληλα "τρέχει" ακόμα η κρίση των τοξικών αμερικάνικων ομολόγων (ουσιαστικά η μετεξέλιξή της καθώς η κρίση δεν ξεπεράστηκε, απλά τη φορτώθηκαν τα κράτη κι οι πολίτες, οπότε άλλαξε όνομα). Εφόσον η διεθνής συγκυρία είναι δύσκολη, είναι επίσης δύσκολο η Ελλάδα να αντεπεξέλθει στη δική της κρίση.
Επειδή όσο ζω ελπίζω, ακόμα πιστεύω ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει. Τελικά θα δείξει αν η καλύτερη λύση θα ήταν η μετανάστευση (που δεν επέλεξα), ή όχι.
