Ας αναλύσουμε λίγο το πρόβλημα, σπάζοντάς το σε αυτούς που αφορά:
1. Καταστηματάρχες
Δεν αυξάνεται η συνολική κατανάλωση. Μπορεί να αυξηθεί σε συγκεκριμένο κατάστημα που είναι ανοιχτό σε σχέση με άλλο που είναι κλειστό. Οπότε ωφελεί όσους μπορούν να ανοίγουν πολλές ώρες δηλαδή τα μεγάλα καταστήματα σε βάρος των οικογενειακών ή αυτών χωρίς δυνατότητα να προσλάβουν επιπλέον υπαλλήλους.
Αυξάνεται ο ανταγωνισμός και η ζυγαριά κλίνει υπέρ των μεγάλων. Θεωρώ ότι δε θέλουμε κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα εγώ θα πρότεινα μόνο οι μικροί να έχουν τέτοια δυνατότητα (που μάλλον έχουν, αν κρίνω από μικρά συνοικιακά καταστήματα που λειτουργούν και την Κυριακή).
Φυσικά και υπάρχουν καταστήματα που λειτουργούν τη Κυριακή (π.χ. εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, κάβες, ανθοπωλεία, θέατρα, κινηματογράφοι, περίπτερα, πρατήρια υγρών καυσίμων κλπ), όμως λειτουργούν με αυτά τα ωράρια εξ' αρχής. Στα υπόλοιπα καταστήματα μπαίνει τώρα ξαφνικά μία παράμετρος υπέρ των μεγάλων. Ίσως αν επέτρεπαν μόνο τους μικρούς μερικά χρόνια και μετά τους μεγάλους να ήταν πιο δίκαιο.
Στις τουριστικές περιοχές και περιόδους (οπότε και είναι χρήσιμο) επίσης είναι ανοιχτά την Κυριακή. Γιατί να μας ενδιαφέρει τόσο πολύ για τις υπόλοιπες περιόδους;
2. Καταναλωτές
Βολεύει, εφόσον έχουν μεγαλύτερη ελευθερία στο πότε μπορούν να ψωνίσουν, όμως αν δεν ακολουθήσουν όλοι το ωράριο, μειώνονται οι επιλογές (σιγά το πράγμα βέβαια).
3. Εργαζόμενοι
Για όσους δεν έχουν οικογένεια μπορεί να είναι ενόχληση, όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι για όσους έχουν. Η μία μέρα που ήταν σίγουρη για να βρεθούν με την οικογένεια χάνεται. Ακόμα και το σαββατοκύριακο πλέον δεν είναι σίγουρο για βόλτα, εκδρομή κλπ. Δεδομένου ότι ο οικογενειάρχης θα θέλει μία μέρα με την οικογένεια, ο εργοδότης θα προτιμήσει μη οικογενειάρχη (όπως προτιμάει γυναίκες με μεγάλα παιδιά, παρά αυτές με μικρά παιδιά, φρεσκο-παντρεμένες κλπ).
Με την παρούσα κατάσταση του μηδενικού ελέγχου από το κράτος και της αναγκαστικής ανοχής από τους υπαλλήλους (λόγω τεράστιας ανεργίας) δε είναι σίγουρο (α) αν θα διατηρηθεί το 1 μέρα ρεπό και μία μέρα αργία την εβδομάδα και (β) αν θα πάρουν οποιαδήποτε αύξηση (υπόψη ότι ακόμα και τις ίδιες ώρες την εβδομάδα να δουλεύεις άλλο είναι να δουλεύεις 5 μέρες και άλλο 7).
Από τα παραπάνω κρίνω ότι το μέτρο δεν είναι θετικό. Θέλει κατ'ελάχιστον την εγγύηση της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των καταστημάτων, της σύννομης μεταχείρισης των υπαλλήλων κλπ τα οποία το κράτος δεν μπορεί να τα προσφέρει.
Αντίθετα από τα καταστήματα, πιο παραγωγικό θα ήταν να ανοίγει το δημόσιο ένα σαββατοκύριακο το μήνα ακόμα κι αν είναι την επόμενη Δευτέρα και Τρίτη κλειστό.
1. Καταστηματάρχες
Δεν αυξάνεται η συνολική κατανάλωση. Μπορεί να αυξηθεί σε συγκεκριμένο κατάστημα που είναι ανοιχτό σε σχέση με άλλο που είναι κλειστό. Οπότε ωφελεί όσους μπορούν να ανοίγουν πολλές ώρες δηλαδή τα μεγάλα καταστήματα σε βάρος των οικογενειακών ή αυτών χωρίς δυνατότητα να προσλάβουν επιπλέον υπαλλήλους.
Αυξάνεται ο ανταγωνισμός και η ζυγαριά κλίνει υπέρ των μεγάλων. Θεωρώ ότι δε θέλουμε κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα εγώ θα πρότεινα μόνο οι μικροί να έχουν τέτοια δυνατότητα (που μάλλον έχουν, αν κρίνω από μικρά συνοικιακά καταστήματα που λειτουργούν και την Κυριακή).
Φυσικά και υπάρχουν καταστήματα που λειτουργούν τη Κυριακή (π.χ. εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, κάβες, ανθοπωλεία, θέατρα, κινηματογράφοι, περίπτερα, πρατήρια υγρών καυσίμων κλπ), όμως λειτουργούν με αυτά τα ωράρια εξ' αρχής. Στα υπόλοιπα καταστήματα μπαίνει τώρα ξαφνικά μία παράμετρος υπέρ των μεγάλων. Ίσως αν επέτρεπαν μόνο τους μικρούς μερικά χρόνια και μετά τους μεγάλους να ήταν πιο δίκαιο.
Στις τουριστικές περιοχές και περιόδους (οπότε και είναι χρήσιμο) επίσης είναι ανοιχτά την Κυριακή. Γιατί να μας ενδιαφέρει τόσο πολύ για τις υπόλοιπες περιόδους;
2. Καταναλωτές
Βολεύει, εφόσον έχουν μεγαλύτερη ελευθερία στο πότε μπορούν να ψωνίσουν, όμως αν δεν ακολουθήσουν όλοι το ωράριο, μειώνονται οι επιλογές (σιγά το πράγμα βέβαια).
3. Εργαζόμενοι
Για όσους δεν έχουν οικογένεια μπορεί να είναι ενόχληση, όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι για όσους έχουν. Η μία μέρα που ήταν σίγουρη για να βρεθούν με την οικογένεια χάνεται. Ακόμα και το σαββατοκύριακο πλέον δεν είναι σίγουρο για βόλτα, εκδρομή κλπ. Δεδομένου ότι ο οικογενειάρχης θα θέλει μία μέρα με την οικογένεια, ο εργοδότης θα προτιμήσει μη οικογενειάρχη (όπως προτιμάει γυναίκες με μεγάλα παιδιά, παρά αυτές με μικρά παιδιά, φρεσκο-παντρεμένες κλπ).
Με την παρούσα κατάσταση του μηδενικού ελέγχου από το κράτος και της αναγκαστικής ανοχής από τους υπαλλήλους (λόγω τεράστιας ανεργίας) δε είναι σίγουρο (α) αν θα διατηρηθεί το 1 μέρα ρεπό και μία μέρα αργία την εβδομάδα και (β) αν θα πάρουν οποιαδήποτε αύξηση (υπόψη ότι ακόμα και τις ίδιες ώρες την εβδομάδα να δουλεύεις άλλο είναι να δουλεύεις 5 μέρες και άλλο 7).
Από τα παραπάνω κρίνω ότι το μέτρο δεν είναι θετικό. Θέλει κατ'ελάχιστον την εγγύηση της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των καταστημάτων, της σύννομης μεταχείρισης των υπαλλήλων κλπ τα οποία το κράτος δεν μπορεί να τα προσφέρει.
Αντίθετα από τα καταστήματα, πιο παραγωγικό θα ήταν να ανοίγει το δημόσιο ένα σαββατοκύριακο το μήνα ακόμα κι αν είναι την επόμενη Δευτέρα και Τρίτη κλειστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου