Δε γράφω το κείμενο αυτό με σκοπό να επηρεάσω κανέναν (για αυτό το δημοσιεύω μετά τη λήξη της ψηφοφορίας), θέλω απλά να εξηγήσω την απόφασή μου να ψηφίζω ναι, πέρα του απλού είμαι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και στο ευρώ.
Προσοχή καταναλώστε με προσοχή!!!
Είναι εντελώς λάθος η ερώτηση του δημοψηφίσματος. Για να ήταν σωστή, σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες, πριν ψηφίσουμε, θα έπρεπε να είχαμε διαβάσει και κατανοήσει τα δύο κείμενα στα οποία καλούμαστε να πούμε την άποψή μας. Ακόμα κι αν αυτό μπορούσε να συμβεί, είναι πάλι λάθος γιατί αν το εξετάσουμε κυριολεκτικά, το ναι καλύπτει κάτι εξαιρετικά συγκεκριμένο, ενώ το όχι όλες τις υπόλοιπες δυνατότητες πιθανότητες. Για παράδειγμα το όχι καλύπτει (π.χ.) την ίδια ακριβώς συμφωνία με μία μικρή βελτίωση. Πόσο εύκολο είναι να πει ο λαός ναι σε κάτι τόσο συγκεκριμένο, όταν δύο άνθρωποι δε συμφωνούμε σε πιο απλά θέματα;
Κατά συνέπεια, το ερώτημα που τίθεται δεν είναι αυτό. Κατά τη γνώμη μου είναι το ευρώ ή δραχμή.
- Έστω ότι βγει το ναι, αυτό προφανώς είναι υπέρ του ευρώ, δε νομίζω κάποιος να έχει άλλη άποψη (βεβαίως αν συνεχίσουν οι ίδιες πολιτικές χωρίς μεταρρυθμίσεις πάλι στη δραχμή καταλήγουμε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
- Έστω ότι βγει το όχι, αυτό σημαίνει ότι δε θέλουμε τη συγκεκριμένη συμφωνία, αλλά μπορεί να θέλουμε κάποια άλλη, φαντάζομαι να συμφωνήσετε ότι αυτή η άλλη θα πρέπει να είναι σημαντικά πιο ήπια από αυτή του δημοψηφίσματος. Πόσο πιο ήπια; Τόσο, ώστε να μη χάσει την στήριξη των βουλευτών της η κυβέρνηση. Αν, πριν το όχι, ήταν δύσκολο να περάσει τη συμφωνία η κυβέρνηση στο κοινοβούλιο, πόσο πιο δύσκολο θα είναι να περάσει μετά; Θεωρώ λογικό να περιμένω η προτεινόμενη από την κυβέρνηση συμφωνία να είναι σαφώς ευνοϊκότερη για τους Έλληνες. Τώρα πάμε στην άλλη πλευρά, οι δανειστές είναι δυνατό να δεχτούν συμφωνία σαφώς καλύτερη από αυτή που πρότειναν ήδη; Εδώ είναι η ουσία, προσωπικά πιστεύω πως όχι, γιατί οι δηλώσεις που έχουν κάνει ήδη μπροστά στο λαό τους θα καταστρέψει το όποιο πολιτικό κεφάλαιό τους αν συμφωνήσουν, οπότε προκειμένου να ξαναβγούν, θα αφήσουν την Ελλάδα χωρίς συμφωνία.
Μπορεί η Ελλάδα να τα καταφέρει χωρίς συμφωνία; Όχι, γιατί η οικονομία της δεν είναι εξαγωγική και γιατί η οικονομία της εξαρτάται πιο πολύ από την ΕΕ παρά η ΕΕ από την Ελλάδα. Εκτός κι αν γίνει θαύμα και η χώρα αρχίσει να παράγει και να εξάγει, θα αναγκαστούμε να επιστρέψουμε στη δραχμή. Να σας πω ότι δεν πιστεύω σε τέτοια θαύματα.
Πριν κλείσω τα περί δημοψηφίσματος, να σχολιάσω αυτά που λέγονται περί δημοκρατικότητας του δημοψηφίσματος. Το δημοψήφισμα (όπως και οι εκλογές) είναι ένα εργαλείο της δημοκρατίας. Από μόνα τους δεν είναι δημοκρατικά ή όχι. Αν για παράδειγμα σε δημοψήφισμα η κυβέρνηση κατευθύνει το λαό να ψηφίσει αυτό που θέλει, θέτοντας καταλλήλως διαμορφωμένο ερώτημα , είναι δημοκρατικό ή υφαρπαγή του ψήφου του λαού; Δε λέω ότι είναι, ή δεν είναι δημοκρατικό το δημοψήφισμα της 5.7.2015. Αυτό θα το κρίνει η ιστορία, λέω ότι ένα δημοκρατικό εργαλείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της δημοκρατίας.
Τέλος, το δημοψήφισμα έσπειρε τη διχόνοια. Έχει η Ελλάδα όφελος από το διαίρει και βασίλευε; Μη πω μετά από 5 μήνες το έκανε;
Υ.Γ. Το ήξεραν για τις κλειστές τράπεζες, γιατί το έκαναν; Πάει ο τουρισμός φέτος...
Οι οπαδοί του όχι συχνά φέρνουν ως επιχείρημα ότι το ναι το υποστηρίζουν αυτοί που μας έφεραν εδώ. Αντίστοιχα οι οπαδοί του ναι συχνά αναφέρουν ότι το όχι το στηρίζουν ορισμένοι από αυτούς που μας έφεραν εδώ (παλιοί ΠΑΣΟΚοι που έγιναν ΣΥΡΙΖΑ), όσοι θέλουν να δουν την Ελλάδα εκτός ΕΕ και η Χρυσή Αυγή.
Σοβαρολογείτε όλοι σας; Θα με επηρεάσετε επειδή κάποιος άλλος ψηφίσει ναι ή όχι; Είναι δυνατόν να είναι αυτό ορθό κριτήριο; Το ξέρω ότι για πολλούς πιάνει, αλλά σε μένα όχι, εγώ απαντώ στο δημοψήφισμα και το πως το έχω καταλάβει, δεν πηγαίνω από εδώ ή από εκεί γιατί ο ένας ή ο άλλος βοσκός τραβάει τα πρόβατά του προς κάποια μεριά.
Θα είναι ένα σαφές μήνυμα ότι θέλουμε ευρώ και Ευρώπη. Από την άλλη θα έχουμε δεχτεί μία λανθασμένη αντιαναπτυξιακή συμφωνία και θα έχουμε κάνει μάγκες τους Ευρωπαίους. Για αυτό, ίσως φταίω κι εγώ, όμως το μέγιστο φταίξιμο είναι αυτός που έβαλε το διχασμό, με ανάγκασε να ψηφίσω και να διαλέξω ανάμεσα στα προηγούμενα και τη δραχμή.
Και με το ναι, όλα καλά; Όχι. Τα πράγματα θα πάνε πολύ χειρότερα πριν καλυτερεύσουν. Για την ακρίβεια ο κίνδυνος να μην καλυτερεύσουν ελλοχεύει. Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ώστε το κράτος μας να γίνει ένα μοντέρνο κράτος πρόνοιας και αν οι κομματικοί στρατοί, οι κρατικοδίαιτοι, οι συνδικαληστές (το "η" επίτηδες - υπάρχουν και καλοί) και οι συντεχνίες εξακολουθούν να προσπαθούν να πλουτίζουν σε βάρος της κοινωνίας, τότε απλά την πατήσαμε. Και η δραχμή θα έρθει και, πολύ πιθανόν, χειρότερα από ένα τωρινό όχι θα καταλήξουμε. Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Και φυσικά πρέπει να φύγει ο Τσίπρας, δε γίνεται με τέτοια υποστήριξη στο όχι να παραμείνει (και να υπονομεύσει) το ναι. Πάντως, πιθανολογώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπονομεύσει τη συνέχεια ασχέτως της δημοκρατικότητας και της πλειοψηφίας του ναι, γιατί αυτό είναι που ξέρουν να κάνουν καλά.
Άραγε, το ότι το ναι διαφαίνεται να το προτιμούν μετριοπαθείς άνθρωποι, σημαίνει ότι οι του όχι είναι πιο ακραίοι, οπότε και θα κάνουν ότι μπορούν να σαμποτάρουν το ναι;
Τέλος, αν τελικά δεν πάμε δραχμή με το ναι, όσοι ψηφίσουν όχι πάντα θα θεωρούν ότι με τη δραχμή θα ήταν καλύτερα. Δυστυχώς, δεν μπορείς να τους μεταπίσεις.
Το καλό σενάριο λέει ότι η κυβέρνηση συμφωνεί καλούς όρους και μείωση χρέους με τους δανειστές. Όπως είπα, αυτό θα ήταν θαύμα, άρα δε γίνεται.
Το επόμενο σενάριο λέει ότι πάμε σιγά-σιγά προς τη δραχμή, άρα πτώση των μισθών και συντάξεων (αν αισιοδοξούμε) 30% και συνεχή υποτίμηση στη συνέχεια, πιθανότατη καταστροφή μεγάλου μέρους της παραγωγικής μας δυνατότητας (χωρίς πρώτες ύλες, με ελάχιστη εμπιστοσύνη από τους ξένους κλπ) και πιθανόν ανέχεια για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ας μη σκεφτόμαστε για εθνική ασφάλεια, εμφύλιους κλπ πάντα πιθανά, αλλά για την ώρα διαφαίνονται μακριά.
Προφανώς και τα δύο, όμως για μένα πιο πολύ κακό, ας τα μετρήσω (όσα μου έρχονται στο μυαλό τώρα):
Θετικά:
+ ελπίδα στον Ελληνικό λαό για κάτι διαφορετικό – βελτίωση της ψυχολογίας
+ βελτίωση της αντιμετώπισης των διαδηλώσεων
+ βελτίωση του τρόπου επιλογής διευθυντών στα σχολεία (πολύ συγκεκριμένο, αλλά εφόσον το ξέρω το βάζω)
+ έβαλε στην ατζέντα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης
+ φάνηκε να κάνουν διαπραγμάτευση
Αρνητικά:
- δεν είχε αποτέλεσμα η διαπραγμάτευση
- χάσαμε την εμπιστοσύνη των εταίρων (όχι ότι μας είχαν σε υψηλή εκτίμηση με το Σαμαρά)
- συρρίκνωση του ΑΕΠ: 5 μήνες διαπραγμάτευση, ενώ η ασάφεια είναι από τα πιο υφεσιακά μέτρα
- επαναφορά των εξουσιών των κομματικών φοιτητοπατέρων στα Πανεπιστήμια. Εξαιρετικό λάθος, από εκεί ξεκινάει μεγάλο μέρος των κομματικών στρατών, είχε γίνει επιτέλους ένα βήμα να σταματήσουν
- δεν άλλαξε σελίδα το πολιτικό σύστημα, πάλι τα ίδια γίνονται
- αυξήσεις σε ΔΕΗ
- αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση: άλλα λέει το ένα στέλεχος της κυβέρνησης κι άλλα το άλλο, εντός του κόμματος καλή η πολυφωνία, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να έχει κοινή φωνή, επίσης από τη μία ζητάμε συμφωνία με μέτρα λιτότητας και από την άλλη απορρίπτουμε τ μέτρα λιτότητας, από τη μία πάμε να συζητήσουμε μαζί τους και από την άλλη λέμε ότι αυτοί φταίνε για όλα τα προβλήματα της Ελλάδος. Προσωπικά όταν λένε κάτι πλέον δεν μπορώ να τους πιστέψω, γιατί να διαφέρουν οι Ευρωπαίοι από εμένα;
- δε χτύπησε τους ολιγάρχες των καναλιών, μόνο λόγια πριν, μετά μπαινόβγαιναν τα στελέχη τους χαλαρά στα κανάλια των ολιγαρχών
- άφησε να καλλιεργηθεί ο διχασμός: όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας
- 500 δις συμβόλαιο για αεροπλάνα ερείπια
- δεν έχει καλύτερο ήθος από τους προηγούμενους, ούτε υψηλόβαθμα, ούτε χαμηλόβαθμα (στο δεύτερο είναι πολύ χειρότερος)
Τέλος, ας πούμε τονίζω ότι ο "σκίζω τα μνημόνια" ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί στον "κάνω συμφωνίες" ΣΥΡΙΖΑ, εκτός αν απλά μας δουλεύουν ψιλό γαζί και εξαρχής ήθελαν δραχμή, οπότε είναι απατεώνες.
Προσοχή καταναλώστε με προσοχή!!!
1. Περί δημοψηφίσματος
Είναι εντελώς λάθος η ερώτηση του δημοψηφίσματος. Για να ήταν σωστή, σημαίνει ότι όλοι οι Έλληνες, πριν ψηφίσουμε, θα έπρεπε να είχαμε διαβάσει και κατανοήσει τα δύο κείμενα στα οποία καλούμαστε να πούμε την άποψή μας. Ακόμα κι αν αυτό μπορούσε να συμβεί, είναι πάλι λάθος γιατί αν το εξετάσουμε κυριολεκτικά, το ναι καλύπτει κάτι εξαιρετικά συγκεκριμένο, ενώ το όχι όλες τις υπόλοιπες δυνατότητες πιθανότητες. Για παράδειγμα το όχι καλύπτει (π.χ.) την ίδια ακριβώς συμφωνία με μία μικρή βελτίωση. Πόσο εύκολο είναι να πει ο λαός ναι σε κάτι τόσο συγκεκριμένο, όταν δύο άνθρωποι δε συμφωνούμε σε πιο απλά θέματα;
Κατά συνέπεια, το ερώτημα που τίθεται δεν είναι αυτό. Κατά τη γνώμη μου είναι το ευρώ ή δραχμή.
- Έστω ότι βγει το ναι, αυτό προφανώς είναι υπέρ του ευρώ, δε νομίζω κάποιος να έχει άλλη άποψη (βεβαίως αν συνεχίσουν οι ίδιες πολιτικές χωρίς μεταρρυθμίσεις πάλι στη δραχμή καταλήγουμε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
- Έστω ότι βγει το όχι, αυτό σημαίνει ότι δε θέλουμε τη συγκεκριμένη συμφωνία, αλλά μπορεί να θέλουμε κάποια άλλη, φαντάζομαι να συμφωνήσετε ότι αυτή η άλλη θα πρέπει να είναι σημαντικά πιο ήπια από αυτή του δημοψηφίσματος. Πόσο πιο ήπια; Τόσο, ώστε να μη χάσει την στήριξη των βουλευτών της η κυβέρνηση. Αν, πριν το όχι, ήταν δύσκολο να περάσει τη συμφωνία η κυβέρνηση στο κοινοβούλιο, πόσο πιο δύσκολο θα είναι να περάσει μετά; Θεωρώ λογικό να περιμένω η προτεινόμενη από την κυβέρνηση συμφωνία να είναι σαφώς ευνοϊκότερη για τους Έλληνες. Τώρα πάμε στην άλλη πλευρά, οι δανειστές είναι δυνατό να δεχτούν συμφωνία σαφώς καλύτερη από αυτή που πρότειναν ήδη; Εδώ είναι η ουσία, προσωπικά πιστεύω πως όχι, γιατί οι δηλώσεις που έχουν κάνει ήδη μπροστά στο λαό τους θα καταστρέψει το όποιο πολιτικό κεφάλαιό τους αν συμφωνήσουν, οπότε προκειμένου να ξαναβγούν, θα αφήσουν την Ελλάδα χωρίς συμφωνία.
Μπορεί η Ελλάδα να τα καταφέρει χωρίς συμφωνία; Όχι, γιατί η οικονομία της δεν είναι εξαγωγική και γιατί η οικονομία της εξαρτάται πιο πολύ από την ΕΕ παρά η ΕΕ από την Ελλάδα. Εκτός κι αν γίνει θαύμα και η χώρα αρχίσει να παράγει και να εξάγει, θα αναγκαστούμε να επιστρέψουμε στη δραχμή. Να σας πω ότι δεν πιστεύω σε τέτοια θαύματα.
Πριν κλείσω τα περί δημοψηφίσματος, να σχολιάσω αυτά που λέγονται περί δημοκρατικότητας του δημοψηφίσματος. Το δημοψήφισμα (όπως και οι εκλογές) είναι ένα εργαλείο της δημοκρατίας. Από μόνα τους δεν είναι δημοκρατικά ή όχι. Αν για παράδειγμα σε δημοψήφισμα η κυβέρνηση κατευθύνει το λαό να ψηφίσει αυτό που θέλει, θέτοντας καταλλήλως διαμορφωμένο ερώτημα , είναι δημοκρατικό ή υφαρπαγή του ψήφου του λαού; Δε λέω ότι είναι, ή δεν είναι δημοκρατικό το δημοψήφισμα της 5.7.2015. Αυτό θα το κρίνει η ιστορία, λέω ότι ένα δημοκρατικό εργαλείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της δημοκρατίας.
Τέλος, το δημοψήφισμα έσπειρε τη διχόνοια. Έχει η Ελλάδα όφελος από το διαίρει και βασίλευε; Μη πω μετά από 5 μήνες το έκανε;
Υ.Γ. Το ήξεραν για τις κλειστές τράπεζες, γιατί το έκαναν; Πάει ο τουρισμός φέτος...
2. Περί του ποιοι υποστηρίζουν τι στο δημοψήφισμα
Οι οπαδοί του όχι συχνά φέρνουν ως επιχείρημα ότι το ναι το υποστηρίζουν αυτοί που μας έφεραν εδώ. Αντίστοιχα οι οπαδοί του ναι συχνά αναφέρουν ότι το όχι το στηρίζουν ορισμένοι από αυτούς που μας έφεραν εδώ (παλιοί ΠΑΣΟΚοι που έγιναν ΣΥΡΙΖΑ), όσοι θέλουν να δουν την Ελλάδα εκτός ΕΕ και η Χρυσή Αυγή.
Σοβαρολογείτε όλοι σας; Θα με επηρεάσετε επειδή κάποιος άλλος ψηφίσει ναι ή όχι; Είναι δυνατόν να είναι αυτό ορθό κριτήριο; Το ξέρω ότι για πολλούς πιάνει, αλλά σε μένα όχι, εγώ απαντώ στο δημοψήφισμα και το πως το έχω καταλάβει, δεν πηγαίνω από εδώ ή από εκεί γιατί ο ένας ή ο άλλος βοσκός τραβάει τα πρόβατά του προς κάποια μεριά.
3. Αν βγει το ναι
Θα είναι ένα σαφές μήνυμα ότι θέλουμε ευρώ και Ευρώπη. Από την άλλη θα έχουμε δεχτεί μία λανθασμένη αντιαναπτυξιακή συμφωνία και θα έχουμε κάνει μάγκες τους Ευρωπαίους. Για αυτό, ίσως φταίω κι εγώ, όμως το μέγιστο φταίξιμο είναι αυτός που έβαλε το διχασμό, με ανάγκασε να ψηφίσω και να διαλέξω ανάμεσα στα προηγούμενα και τη δραχμή.
Και με το ναι, όλα καλά; Όχι. Τα πράγματα θα πάνε πολύ χειρότερα πριν καλυτερεύσουν. Για την ακρίβεια ο κίνδυνος να μην καλυτερεύσουν ελλοχεύει. Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ώστε το κράτος μας να γίνει ένα μοντέρνο κράτος πρόνοιας και αν οι κομματικοί στρατοί, οι κρατικοδίαιτοι, οι συνδικαληστές (το "η" επίτηδες - υπάρχουν και καλοί) και οι συντεχνίες εξακολουθούν να προσπαθούν να πλουτίζουν σε βάρος της κοινωνίας, τότε απλά την πατήσαμε. Και η δραχμή θα έρθει και, πολύ πιθανόν, χειρότερα από ένα τωρινό όχι θα καταλήξουμε. Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Και φυσικά πρέπει να φύγει ο Τσίπρας, δε γίνεται με τέτοια υποστήριξη στο όχι να παραμείνει (και να υπονομεύσει) το ναι. Πάντως, πιθανολογώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπονομεύσει τη συνέχεια ασχέτως της δημοκρατικότητας και της πλειοψηφίας του ναι, γιατί αυτό είναι που ξέρουν να κάνουν καλά.
Άραγε, το ότι το ναι διαφαίνεται να το προτιμούν μετριοπαθείς άνθρωποι, σημαίνει ότι οι του όχι είναι πιο ακραίοι, οπότε και θα κάνουν ότι μπορούν να σαμποτάρουν το ναι;
Τέλος, αν τελικά δεν πάμε δραχμή με το ναι, όσοι ψηφίσουν όχι πάντα θα θεωρούν ότι με τη δραχμή θα ήταν καλύτερα. Δυστυχώς, δεν μπορείς να τους μεταπίσεις.
4. Αν βγει το όχι
Το καλό σενάριο λέει ότι η κυβέρνηση συμφωνεί καλούς όρους και μείωση χρέους με τους δανειστές. Όπως είπα, αυτό θα ήταν θαύμα, άρα δε γίνεται.
Το επόμενο σενάριο λέει ότι πάμε σιγά-σιγά προς τη δραχμή, άρα πτώση των μισθών και συντάξεων (αν αισιοδοξούμε) 30% και συνεχή υποτίμηση στη συνέχεια, πιθανότατη καταστροφή μεγάλου μέρους της παραγωγικής μας δυνατότητας (χωρίς πρώτες ύλες, με ελάχιστη εμπιστοσύνη από τους ξένους κλπ) και πιθανόν ανέχεια για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Ας μη σκεφτόμαστε για εθνική ασφάλεια, εμφύλιους κλπ πάντα πιθανά, αλλά για την ώρα διαφαίνονται μακριά.
5. Έχει κάνει καλό ή κακό η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ
Προφανώς και τα δύο, όμως για μένα πιο πολύ κακό, ας τα μετρήσω (όσα μου έρχονται στο μυαλό τώρα):
Θετικά:
+ ελπίδα στον Ελληνικό λαό για κάτι διαφορετικό – βελτίωση της ψυχολογίας
+ βελτίωση της αντιμετώπισης των διαδηλώσεων
+ βελτίωση του τρόπου επιλογής διευθυντών στα σχολεία (πολύ συγκεκριμένο, αλλά εφόσον το ξέρω το βάζω)
+ έβαλε στην ατζέντα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης
+ φάνηκε να κάνουν διαπραγμάτευση
Αρνητικά:
- δεν είχε αποτέλεσμα η διαπραγμάτευση
- χάσαμε την εμπιστοσύνη των εταίρων (όχι ότι μας είχαν σε υψηλή εκτίμηση με το Σαμαρά)
- συρρίκνωση του ΑΕΠ: 5 μήνες διαπραγμάτευση, ενώ η ασάφεια είναι από τα πιο υφεσιακά μέτρα
- επαναφορά των εξουσιών των κομματικών φοιτητοπατέρων στα Πανεπιστήμια. Εξαιρετικό λάθος, από εκεί ξεκινάει μεγάλο μέρος των κομματικών στρατών, είχε γίνει επιτέλους ένα βήμα να σταματήσουν
- δεν άλλαξε σελίδα το πολιτικό σύστημα, πάλι τα ίδια γίνονται
- αυξήσεις σε ΔΕΗ
- αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση: άλλα λέει το ένα στέλεχος της κυβέρνησης κι άλλα το άλλο, εντός του κόμματος καλή η πολυφωνία, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να έχει κοινή φωνή, επίσης από τη μία ζητάμε συμφωνία με μέτρα λιτότητας και από την άλλη απορρίπτουμε τ μέτρα λιτότητας, από τη μία πάμε να συζητήσουμε μαζί τους και από την άλλη λέμε ότι αυτοί φταίνε για όλα τα προβλήματα της Ελλάδος. Προσωπικά όταν λένε κάτι πλέον δεν μπορώ να τους πιστέψω, γιατί να διαφέρουν οι Ευρωπαίοι από εμένα;
- δε χτύπησε τους ολιγάρχες των καναλιών, μόνο λόγια πριν, μετά μπαινόβγαιναν τα στελέχη τους χαλαρά στα κανάλια των ολιγαρχών
- άφησε να καλλιεργηθεί ο διχασμός: όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας
- 500 δις συμβόλαιο για αεροπλάνα ερείπια
- δεν έχει καλύτερο ήθος από τους προηγούμενους, ούτε υψηλόβαθμα, ούτε χαμηλόβαθμα (στο δεύτερο είναι πολύ χειρότερος)
Τέλος, ας πούμε τονίζω ότι ο "σκίζω τα μνημόνια" ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί στον "κάνω συμφωνίες" ΣΥΡΙΖΑ, εκτός αν απλά μας δουλεύουν ψιλό γαζί και εξαρχής ήθελαν δραχμή, οπότε είναι απατεώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου