Δε θυμάμαι πότε ξεκίνησε να δημιουργείται αυτή η ιδέα στο μυαλό μου, αλλά πάει καιρός. Η λογική της ξεκίνησε από τη διαπίστωση ότι τίποτα δε λειτουργεί όπως πρέπει και δεν είναι εύκολα να βρεις το δίκιο σου, γιατί χρειάζεται χρόνος και χρήμα, καθώς η έννομη οδός είναι κυρίως η δικαστική.
- Ποιοι έχουν πολύ χρόνο στη διάθεσή τους [εκτός αν νταντεύουν εγγόνια ;-) ];
- Οι συνταξιούχοι.
Αν λοιπόν βρεις ένα σύνολο από συνταξιούχους που θέλουν να βελτιώσουν την κατάσταση, μπορείς να οργανώσεις ομάδα που θα έχει στόχο να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Η σύνθεση της ομάδας θέλει σίγουρα νομικούς, μηχανικούς, γιατρούς (προσθέστε ότι "ειδικότητα" πιστεύετε ότι χρειάζεται) και πολύ άλλο κόσμο ως απλούς μάρτυρες.
Σκεφτείτε τώρα μία φορά (σίγουρα θα υπάρχουν πολλές περισσότερες) που σας πέρασε από το μυαλό να κυνηγήσετε μία υπόθεση δικαστικά μόνο και μόνο για να σκεφτείτε "που χρόνος και χρήμα για τέτοια". Μία τέτοια ομάδα έχει χρόνο, έχει γνώσεις οπότε θέλει λιγότερο χρήμα και έχει περισσότερο χρήμα να διαθέσει από ότι ένας μόνος του. Στο κάτω-κάτω μία τέτοια δραστηριότητα θα έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από το καφενείο. Άσε που αν στοχεύσεις σωστά τις υποθέσεις μπορεί στο τέλος να σε αποζημιώσουν για το χρόνο που έχασες...
Το κακό είναι φίλε ότι οι συνταξιούχοι θα διεκδικήσουν να παίρνουν παχυλές συντάξεις και οι εργαζόμενοι να παίρνουν ένα κομμάτι ψωμί. Δυστυχώς οι πατεράδες μας σαν σύγχρονοι Κρόνοι έφαγαν τα παιδιά τους. Αυτοί τους κάναν τους αγώνες τους, μην φοβάσαι αλλά οι αγώνες τους ήταν για το ασφαλιστικό πριν το 83, το ασφαλιστικό πριν το 93 και την δαιμονοποίηση της αξιολόγησης και της αξιοκρατίας για να ζει η μετριοκρατία (mediocracy κατά Taleb) πλουσιοπάροχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με αυτό που λες (αλλά αυτό θα το αφήσω για άλλο άρθρο), η ιδέα αφορά πιο πολύ εμάς σε 28 χρόνια (αν ζούμε κι αν δεν αυξήσουν κι άλλο το όριο ηλικίας).
Διαγραφή